Twee van de acht
6 -10 oktober
Dat is wennen slapen in huis en niet in de camper.
We genieten van deze dagen met onze kinderen en kleinkinderen.
Het zijn simpele dingen die we doen. We gaan picknicken met de kleinkinderen bij Lake St. George. We staan langs de lijn bij de voetbal, we gaan protesteren, plukken appels, kopen cadeautjes en lunchen bij Mac Donalds.
We spelen spelletjes en de jongste leert breien.
11 oktober
Op naar de kust. Niet via de snelweg, maar binnendoor. Het is herfst en de bomen zijn prachtig gekleurd. We rijden langs de kust en genieten van het uitzicht. Geen strakke kustlijn, maar veel inhammen.
Bij het Acadiabezoekerscentrum lunchen we in de camper met heerlijk vers brood. Binnen halen we informatie over de mogelijkheden om te fietsen en het park te bezoeken met de camper. Er zijn plaatsen waar de camper maar 11 feet hoog mag zijn. We rijden rustig naar de overnachtingsplaats. Een biologische wijnboerderij.
We staan boven op een heuvel met een prachtig uitzicht op de omgeving. In de verte ligt blue mountain.
Na aankomst worden we onthaald op een wijnproeverij en natuurlijk kopen we een aantal flessen wijn.
Het meer
Het is stralend weer vandaag. Een beetje mist wanneer we naar Acadia rijden, maar die lost snel op. Vandaag gaan we op de fiets het Nationale Park door. Meer dan 100 jaar geleden was dit eiland eigendom van Rockefeller en hij heeft hier paden voor zijn koets aangelegd. Deze paden zijn nu fietspaden. We maken een tocht van meer dan 30 km. Het is nogal heuvelachtig, maar prachtig met al die herfstkleuren. We blijven foto’s maken. We komen langs een aantal meren en picknicken bij Bubble Pond. Een prachtige dag.
Natuur in herfsttooi
Vandaag gaan we terug naar Acadia om de rondrit met de camper te maken. We hebben een tamelijk lage camper ( nog geen 3 meter hoog) anders kun je niet onder de viaducten door in het park. Omdat het herfst is en het blad aan de bomen verkleurt is het tamelijk druk in het park. Maar we vinden toch iedere keer wel een plekje om de camper te parkeren wanneer we bij een mooi punt komen. Het bos en de “binenlanden” hebben we gisteren al ruimschoots gezien. Nu hebben we vooral oog voor de kust. Grote hoge granietblokken. Het is een spectaculair gezicht. Jammer genoeg is het nog geen hoogtij wanneer we aankomen bij Thunderhole, maar je krijgt wel een indruk van hoe het water zal donderen wanneer het vloed is. ( vergelijkbaar met de kust in Normandië ) Tussen de middag gaan we het park uit en eten we een lekkere vissoep in een plaatselijk restaurantje. Het was een mooie dag, maar fietsen door het park heeft toch onze voorkeur.
De hele familie FDR met Sara in het midden
14 tot en met 17 oktober
Op 14 oktober rijden we terug naar Waterville, in de stromende regen. We hebben de afgelopen dagen geluk gehad in Acadia met een paar mooie zonnige herfstdagen.
Nu nog een paar dagen met de kinderen en kleinkinderen.
De camper wordt omgepakt, de fietsen gaan er weer in en alle bederfelijke waar blijft in Waterville.
Op zaterdagochtend nog even supporteren bij het voetbalveld. Het is toch fantastisch om te zien dat zoveel kinderen samen elke zaterdagochtend voetballen. Geen club, geen vereniging, geen kleedkamers etc. alleen een paar velden en goals en natuurlijk een hoop vrijwilligers, waaronder onze schoonzoon Arnout.
Zondag gaan we met kinderen en kleinkinderen eten in Waterville. En op maandagochtend moeten we alweer afscheid nemen.
Het oudste kleinkind stapt al om kwart voor 7 in de schoolbus. ( Junior High begint om half acht !!!!)
Wij vertrekken richting Canada. Eerst gaan we naar Campo Bello. Dat is een eiland voor de Canadese kust. Hier had FDR een zomerhuis en dat willen we graag zien.
Het eiland is Canadees grondgebied, maar het wordt in gezamenlijkheid beheerd ddor Canada en de USA.
Wanneer we bij het bezoekerscentrum aankomen zien we dat het gesloten is ( sinds afgelopen weekend) We hebben geluk, want er komt een personeelslid naar buiten en wanneer we vertellen dat we het zo jammer vinden en helemaal uit Nederland zijn gekomen om het huis te zien, is hij zo vriendelijk om folders voor ons te halen. Wij geven hem natuurlijk een folder en een kaart van de Rooseveltstichting. Onverwacht komt zijn directeur aanrijden en die regelt voor ons een privérondleiding door een van de gidsen.
Dat is fantastisch.
Dit zomerhuis was een plek waar zeker Eleonor Roosevelt zich erg thuis voelde. Het eerste huis waar ze zelf kon bepalen hoe het werd ingericht.
Dan rijden we verder naar de overnachtingsplaats in St George Canada. Eerst de barrière van de douane die onze hele camper van top tot teen controleert en er voor zorgt dat we pas na 6 uur arriveren.
18 oktober
De volgende dag 500 km over een saaie snelweg naar Halifax. Nu is het nog wachten op de papieren voor de camper. Een afspraak bij het vervoersbedrijf is al gemaakt.
Of zoiets
19 en 20 oktober
Zo makkelijk als we dachten dat het zou gaan is niet uitgekomen.
We werden woensdagochtend onaangenaam verrast door een berichtje van de reisagent in Nederland. Het bedrijf in Canada had zonder opgaaf van redenen onze boeking gecancelled. De camper kan dus niet mee op de boot en we kunnen hem ook niet inleveren bij de haven.
We gaan toch de camper helemaal reisklaar maken. De watertanks helemaal leeg. De gastanks leeg en ook het toilet leeg en schoon. We hebben voor de nacht van 19 op 20 oktober een hotel geboekt bij het vliegveld en dat is al betaald, dus we besluiten om daar te overnachten. Met de campingeigenaar spreken we af dat we misschien nog terugkomen en of dat mogelijk is.
Onderweg lunchen we en er is voortdurend overleg met de agent in Nederland. Hij doet zijn uiterste best, maar we kunnen niet inleveren.
We overnachten in het hotel en komen op de volgende oplossing:
We stallen de camper zolang op de camping en vliegen 20 oktober gewoon terug.
De agent is het er mee eens en hij zal zorgen in overleg met de campingeigenaar dat de camper naar de haven gaat als er plaats op een schip is.
Dit is voor alle partijen de goedkoopste oplossing.
We gaan dus terug naar de camping en kunnen de camper stallen. Dan met een taxi naar het vliegveld.
De terugreis verloopt (met wat vertraging) voorspoedig en tegen 4 uur ‘s middags zijn we weer terug in Oud-Vossemeer.
Een lange reis van 6 maanden zonder noemenswaardige problemen. We hebben meer dan 25.000 km afgelegd en hebben prachtige natuur gezien, alleen maar aardige mensen ontmoet, veel gewandeld. Een reis om niet te vergeten.
24 oktober
Vandaag emailcontact gehad met de reisagent.
Hij mailt dat hij een alternatieve overtocht heeft geregeld.
We wachten af, maar het komt vast goed
Geloof + macht = oorlog
Parallellen tussen nu en de oudheid
