Deadwood, vermoord door de commercie
De dag begint zonnig. Na het ontbijt rijden we naar Deadwood. Een stadje in de buurt van Sturgis. Zowel in de Lonely Planet als in de Capitool reisgids staan er lovende stukjes over dit “oude” goudzoekersdorp. We rijden de 15 kilometer langs een prachtig natuurgebied. Gele rotsen aan de ene kant en donkere naaldbomen aan de andere. Bij binnenkomst van het stadje parkeren we bij het 76 celebration museum. In 1876 werd hier goud gevonden en het dorpje veranderde toen totaal. De bevolking groeide net als de misdaad. Wild Bill Hickok werd hier doodgeschoten. In de twintiger jaren van de vorige eeuw werd dit voor het eerst herdacht met een optocht en allerlei evenementen eromheen zoals een rodeo. In het museum wordt voornamelijk het verhaal van het jaarlijkse evenement verteld. In de kelder staan een flink aantal rijtuigen en wagens uit begin vorige eeuw. Daarna lopen we naar de hoofdstraat van het stadje. De gebouwen zijn opgeknapt en het voelt aan als een goudzoekersstadje. Maar behalve een enkele kledingwinkel of café zijn het vooral gokhallen en casino’s die er zitten. Niet echt uitnodigend! We lopen dan maar terug naar de camper.
Vandaag vertrekken we uit Sturgis. We gaan via Mount Rushmore naar het Badlands N.P. Mount Rushmore is de plek waar een eeuw geleden begonnen is met het uithakken in de berg van 4 hoofden van Amerikaanse presidenten. Washington, Jefferson, Lincoln en Th. Roosevelt. Men heeft er 14 jaar over gedaan met honderden medewerkers en in 1941 was het af. Net als bij de Niagarawatervallen denk je dat je weet hoe het eruit zal zien, maar het is toch een hele ervaring wanneer je aan de voet van die berg staat. Daarna rijden we naar de Badlands. Het grootste gedeelte rijd je door grasland. Stel je voor meer dan 100 kilometer alleen gras bijna geen vee erop en af en toe een boerderij. Tegen het einde van de rit wordt het allemaal wat ruiger en zien we een kudde bisons. Daar doemen ook de bergen op, eerst afgeplatte tafelbergen, maar dan grillig gevormde kale gele bergen. De camping is vlak na de ingang bij Cedar Lodge. We installeren ons, late lunch en lopen dan naar het infocentrum. Daar is een tentoonstelling over het gebied. Vanavond is er bij de camping een bijeenkomst met een ranger over de Nationale Parken en daarna over de sterren. Het gedeelte over de parken is wel aardig, maar het overige over de sterren viel tegen; ook al omdat de sterren nauwelijks te zien waren.Onze hoop een sterrenhemel te zien zoals ooit in Mogolië vervloog al snel.
De dag begint mooi met zon. Vincent repareert de zijdeur, die van buiten niet meer te openen was en daarna gaan we op pad. Met de camper rijden we een klein stukje naar de Fossil exhibit trail. Dat is echt een klein wandelingetje over een plankieren weg. Onderweg wordt verteld over de fossielen die hier in de Badlands zijn gevonden. Dan steken we de weg over en beginnen aan de Castle trail. Het pad loopt grotendeels horizontaal tussen de afgesleten heuvels door. Gisteravond vertelde de ranger dat dit gebied elk jaar een inch ( 2 ½ cm) van zijn hoogte verliest door erosie. Dit zijn dan ook geen harde rotsen, maar versteend sediment van miljoenen jaren oud. Door de erosie hebben de rotsen vreemde vormen. Dat komt ook doordat de lagen waaruit ze bestaan allemaal hun eigen hardheid hebben. Je ziet dan ook rotsblokken balanceren bovenop een smallere kolom. De rivier die hier loopt heet niet voor niets de white river. Al die leem maakt dat het water wit is. De route die we lopen is ongeveer 3 km lang en op het einde heb je een mooi uitkijkpunt over het gebied. Op de terugweg begint het te motregenen en dan merk je hoe snel de ondergrond een glibberige smurrie wordt. Het heeft de laatste tijd waarschijnlijk vaker geregend, want hele gedeelten van het traject zijn groen en er bloeit van alles. Er wordt wel gewaarschuwd voor ratelslangen, maar die komen we niet tegen. Eigenlijk alleen maar vogels zijn er te zien. Na een grote twee uur zijn we weer terug . schrapen de leem van onze schoenen en rijden terug naar de camping.
Gisteravond heeft het flink geonweerd en gehageld. Het leek wel of de hagelstenen dwars door het dak kwamen. Toen Vincent vanmorgen op het dak keek was er gelukkig geen schade. Het zonnepaneel functioneert nog gewoon. Vandaag vertrekken we uit Badlands. We nemen de route die dwars door het noordelijke gedeelte van de Badlands loopt. (is altijd nog een 40 km.) Onderweg stoppen we verschillende keren om van het uitzicht en de dieren te genieten. We komen zelfs een kleine kudde dikhoornschapen tegen. We rijden dan door naar Rapid city waar we boodschappen. Onderweg bezoeken we nog de drugstore in Wall. Een tourist trap maar hier kunnen we gen levensmiddelen kopen. De komende drie dagen staan we weer in een statepark [34 op kaart] en behalve een “pittoilet” (geen toilet met waterspoeling, maar een toilet boven een gat in de grond) is er niets. Je moet dan wel voldoende water bij je hebben en voedsel voor een paar dagen. Onderweg een aantal stevige buien en ook hier hagel. Maar vanaf een uur of drie wordt het beter en zien we verder alleen de zon.
Marja houdt de pas erin
Vandaag is het zondag en we beginnen de dag met een laat ontbijt van gebakken bacon en scrambled eggs. Daarna een kleine 10 kilometer rijden naar Jewel Cave. [35 op kaart] Daar lopen we een trail van ongeveer 7 kilometer door de omgeving. In het begin zijn er nogal wat bomen, wel aangetast door vuur, maar na een tijdje loop je tussen de verbrande bomen. Rond 2000 is hier een flinke bosbrand geweest. De bomen zijn verbrand en liggen er nog, maar de hele onderlaag van het bos is weer fris groen. Veel struiken en planten. Dit is een nationaal park en er wordt zo weinig mogelijk ingegrepen in de natuur. Er zijn wel plaatsen waar jonge aanplant is, maar dat is nog maar centimeter werk. Omdat het zo open is zijn er veel bloeiende planten. Vandaag zien we erg veel bloeiende irissen. Onderweg komen we langs de oorspronkelijke ingang van het grottenstelsel. Er zit een hek voor, maar je voelt een koude windstroom uit de grot komen. Na een grote 2 uur zijn we terug bij het beginpunt. We reserveren een korte rondleiding door de grot en in de tussentijd eten we in de camper en maken we gebruik van het internet hier. De tour door de grot duurt maar een half uurtje. Met een lift 80 meter omlaag en dan staan we in een enorme ruimte met kalkkristallen. Dit is maar het begin van de meer dan 320 kilometer aan gangenstelsel dat tot nu toe in kaart is gebracht. Dan weer naar boven en naar de camping.
Geloof + macht = oorlog
Parallellen tussen nu en de oudheid
