Mijn schat in het Zilvermeer. Nouja, bijna dan toch.
We worden wakker geblazen door een Amerikaanse trein. Deze week kampeerden we bij een oude treinmachinist die uitlegde dat de machinisten verplicht zijn bij elke overweg een signaal te geven. Twee keer lang een keer kort en weer twee keer lang. De overwegen zijn hier niet bewaakt. Dus daarom dat getoeter telkens wanneer er een trein passeert. Maar dan maar vroeg op pad. Vandaag rijden we de snelweg 80 verder af. Dit wordt een hele saaie rit. In Nevada nog steeds een woestijnachtige prairie, maar zodra we Utah binnenrijden wordt dat anders. Aan beide zijden van de snelweg een grote vlakte met zand/zout? Af en toe is het een watervlakte en geen gebouw of gewas te zien. Wij kamperen weer in een statepark [91 op kaart] en dat ligt ten oosten van Salt Lake City. We moeten dus een stuk de voorsteden door en dan een 25 kilometer lange weg naar boven een berg op. Het is een prachtige rit en de camping is mooi in een bos. Tegen drie uur gaan we aan de wandel en lopen een eind naar boven. Daar is een groepje huizen en daar ligt ook een meertje. In de winter valt hier wel 10 meter sneeuw en een serie meren zorgen voor de drinkwatervoorziening van de stad hierbeneden. Het is een mooie wandeling en we komen ook nog wat wild tegen.
ontmoetingsruimte in de dome (taberbacle)
Vandaag gaan we naar Salt Lake City. Weer 25 km de berg af en dan naar het centrum: Temples quare [92 op kaart] . Het is allemaal niet zo moeilijk te vinden. Net als veel Amerikaanse steden zijn ook hier de straten als een rooster aangelegd. We parkeren eerst in een straat niet ver van het tempelplein af (hier mag je 1 uur staan) en lopen naar beneden naar het plein. Maar er is geen plein te zien. Er is een enorme renovatie aan de gang van De Tempel. Het hele plein ligt open. De tempel is het belangrijkste gebouw voor de Mormonen (LDS worden ze hier genoemd Latter Day Saints) en Salt Lake City is door de Mormonen gesticht. We zien wel een andere kerk en bezoeken die. Dit is de oudste kerk van de stad. Overal zie je meisjes in tweetallen die je vriendelijk aanspreken en je alles willen vertellen over wat er te zien is. Zij heten Sisters en ze komen uit alle hoeken van de VS en zelfs Mexico. Ze zijn hier voor een periode ( 18 tot 24 maanden) en doen in die tijd vrijwilligerswerk voor de kerk. Naast deze kerk is de Mormon Tabernacle. Dit gebouw heeft een bijzondere akoestiek. Hierna lopen we terug en verzetten de camper. We bezoeken nu nog het Congrescentrum waar een maquette van de Tempel staat. Ook hier weer meisjes in tweetallen. Boven op dit gebouw is een daktuin en vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de stad. Tot slot even het museum in waar we alleen het gedeelte over de pionierstijd hebben gezien en een bezoekje aan de Family Historiy Library, waar we Marja’s grootmoeder hebben teruggevonden
Waarheen leidt de weg....?
Vandaag beginnen we met een behoorlijk stevige bergrit dwars door Wasatch mountains. Veel smalle wegen en flink wat bochten, afdalingen en klimpartijen. Maar een hele mooie rit. Boven op de pas is een prachtig uitzichtpunt. Wanneer we uit de bergen komen wordt het niet vlak. Het blijft heuvelachtig. Onderweg veel rode rotsen in allerlei schakeringen rood. Het landschap lijkt wel wat op de badlands in South Dakota. Na ruim 300 kilometer arriveren we in Vernal [93 op kaart] .
Dit is een ...saurus
Na het ontbijt rijden we naar het Dinosaur National Monument. Dat is zo’n 20 km hier vandaan. Met onze Beautifull America pass mogen we ook hier gratis naar binnen. We hebben geen voorstelling van wat het zal zijn, maar we worden enorm positief verrast. In het bezoekerscentrum is veel informatie en een film. Met een treintje word je naar een ander gebouw gebracht. Daar zie je een enorm deel van een opgraving. Het is een deel van de rots waarin nog allerlei botten van dinosauriërs in zitten. Je kunt met behulp van schermen en computers te weten komen van welke dino een bot was en waar het in zijn lichaam te vinden was. Je kunt een aantal botten ook aanraken. Er zijn ook andere fossielen te zien en er wordt verteld waarom er hier zoveel zijn gevonden. Daarna met het treintje weer terug naar de camper. We rijden ook nog een route van een km of 15 langs allerlei plaatsen in het park. Een indrukwekkend landschap met allerlei verschillende rotsformaties. Op een van de vele stopplaatsen zien we petroglyphen van ongeveer 1000 jaar oud. We eindigen bij de Turtle rock.
Natte file
Het wordt vandaag een lange rit van bijna 550 kilometer. Het boondockadres dat ik had aangevraagd meer dan een week geleden antwoordde gisteren pas positief. Dus op naar Denver. Het eerste stuk is prachtig langs de Colorada rivier. Wij rijden door een canyon langs de rivier. Aan weerszijden hoge rode rotsen. Dan een stuk over de snelweg door de Rocky Mountains. Dat is ook geen normale snelweg natuurlijk. Behoorlijk stijgen en dalen. En dan nog een behoorlijke file. Een flink aantal brandweerauto’s en politieauto’s moesten links, rechts of tussen twee rijstroken in naar voren. Wat er was gebeurd? Geen idee. We arriveren dan ook pas na vijven.
Denver ligt er mooi bij
We gaan deze dag met de camper naar het Denver museum of nature and Science. Hier kunnen we met de camper parkeren. Gelukkig zijn de parkeerplaatsen hier ruim (er rijden hier enorm veel pick ups rond) en is onze camper niet zo groot. Er is een speciale tentoonstelling over Egypte en die is erg goed. Mooi van opzet en veel informatie. Erg bijzonder is de manier waarop de geschiedenis van de aarde wordt weergegeven. Je loopt als het ware door de geschiedenis heen. Vanaf miljarden jaren geleden, de eerste levensvormen tot de komst van de mens. Hier natuurlijk erg veel fossielen van dinosauriers. (Er zijn er hier in Colorado tientallen gevonden) Verder een afdeling met diorama’s van de Amerikaanse natuur en een afdeling met voorwerpen van native americans. Vanuit het museum heb je een prachtig uitzicht op de binnenstad van Denver. Om drie uur hebben we er genoeg van en na een bezoek aan de supermarkt rijden we terug naar het boondockadres.
Waar zijn we nu dan toch?
We vertrekken rond half negen richting Nederland. Dat is een dorp ten zuiden van het Rocky Mountains NP. Eerst even Denver uitkomen en dan klimmen tot bijna 3000 meter. Het is een mooie route door de bergen. We parkeren de auto en lopen het dorp in. Wanneer je rondkijkt lijkt de tijd stil te hebben gestaan in de jaren 60-70. Er lopen een hoop vijftigers en zestigers rond die zijn blijven steken in de flower power tijd.Maar wel een gezellige boel. We drinken een uitstekende espresso bij de plaatselijke koffieshop en kopen wat souvenirs van Nederland, o.a. een retro T-schirt. Dan rijden we door naar het Nationale Park. Dat is dan nog een 130 kilometer. Boven op de pas waar de waterscheiding tussen de twee oceanen loopt stoppen we en eten we wat. Dan door naar de camping. Die ligt op een 10-tal kilometer buiten het park aan het Shadow Mountain reservoir. Hier blijven we de komende 4 nachten.
Geloof + macht = oorlog
Parallellen tussen nu en de oudheid
