Na twee jaar vertraging kunnen een paar dagen er ook nog wel bij.
24 maart hebben we de camper ingeleverd in Antwerpen.en gisteren (10 april) issie aan boord van de Atlantic star dan eindelijk vertrokken
Zelf blijven we hier nog tot 17 april waarna we op18 april van uit Brussel naar Halifax zullen vliegen.
Na het ontbijt gaan we naar buiten. Er staan een paar dingen op het lijstje die toch vergeten zijn: waaronder een tandenborstel. Dat wordt dus op zoek naar een drogist. In de buurt van het hotel is een winkelcentrum onder een groot gebouw en daar is een grote drogist. We willen ook wat fruit etc. kopen, en daarvoor lopen we zeker 3 km Barringtonstreet af en komen dan bij een grote supermarkt. Daar fruit, brood etc. gekocht. Op de terugweg naar het hotel lunchen we bij een Thais restaurantje. Net op tijd voor de buien zijn we weer terug bij het hotel.
Vandaag is een wandeling langs het water en een bezoek aan het museum voor immigratie [4 op kaart] gepland. De zon schijnt en er is een stuk minder wind dan gisteren. Jammer genoeg is de Informatiedesk aan het water nog niet open. (Opent pas in de lente).
De waterfrontwalk zoals het hier heet is een paar kilometer lang en loopt langs het water. Veel horeca en overal bankjes en stoelen. Zelfs hangmatten. Het museum is in het oude douanegebouw waar de emigranten aankwamen. Veel kwamen per schip en dit was de haven waar de meesten binnenkwamen.
Er wordt op een duidelijke manier verteld wat de procedure was bij binnenkomst. De ruimtes zijn nog ingericht zoals ze tientallen jaren werden gebruikt. Erg leuk is de enorme kist van een Nederlandse emigrantenfamilie. De Nederlandse emigranten mochten maar 100 dollar aan geld meenemen van de Nederlandse regering. Ze maakten dus kisten die aan het maximum voldeden dat mee mocht in het schip. Alles wat bruikbaar was aan meubels en huisraad ging daarin.
In een speciale ruimte is een tentoonstelling van de beroemde fotograaf Yousuf Karsh. Prachtige foto’s van beroemde personen uit de afgelopen eeuw. Na het museum eten we wat in een restaurant op weg naar het hotel. Daar even een rustpauze en daarna naar de citadel van Halifax. Die ligt maar op een paar honderd meter van ons hotel. Een hele klim naar boven en dan daar genieten van het uitzicht. Een mooie dag!
Vandaag op zoek naar het hotel ( Commons Inn) wat we twee jaar geleden geboekt en betaald hebben en waar we wegens Corona niet zijn geweest. We kregen toen van de eigenaar een aardige mail met het voorstel om de dagen die we hadden geboekt later in te halen. We hebben begin dit jaar geprobeerd om met het hotel in contact te komen, maar dat is niet gelukt. Niet per mail, en ook niet via de telefoon. We hadden geboekt via Booking.com en ook deze maatschappij heeft moeite gedaan hen te bereiken, maar ook dat is hen niet gelukt. Dan maar persoonlijk. We kunnen niet langer in ons huidige hotel blijven en dus zou 3 dagen in dit hotel mooi uitkomen. Maar bij het “hotel” aangekomen blijkt dat de Chinese eigenaren niet van plan zijn om zich aan hun belofte te houden. Er wordt veel gedaan alsof (bv een boekingsnummer controleren) maar het blijft NEE.
Naar de staat van het hotel te zien is het ver over de datum. Smerig in de “lobby”, de gangen en de trappen.
Dat wordt dan een mail naar Booking.com.
Wij wandelen verder en lopen nu door het oude gedeelte van Halifax. Allemaal houten huizen in verschillende kleuren. Een mooi gezicht.
Vandaag naar het volgende hotel. Seasons Inn. Een klasse lager dan het vorige, maar ook qua prijs. We gaan erheen met de taxi en hoewel we eigenlijk pas om 15.00 uur op de kamer mogen kunnen we er deze ochtend al in. Mooi, dan kunnen we onze koffertjes wegbrengen en onze papieren bij elkaar zoeken.
We gaan vanochtend naar de douane. We lopen het hele eind en dat is verder dan gedacht.[6 op kaart] Bij de douane blijkt dat we niet het juiste papier hebben en de vriendelijke dame vertelt ons wat we missen en dat we maandag eerst moeten bellen voor we komen. De camper wordt eerst door de douane geïnspecteerd en dan pas kunnen wij een stempel op een formulier krijgen.
Op de heenweg heeft het wat gemiezerd, maar gelukkig is het nu droog. We doen nog wat boodschappen en eten in een Libanees restaurantje. Tegen 3 uur zijn we terug bij het hotel.
13 km gelopen ( geen vlak terrein hier) Moe!!!!!
Het ontbijt krijg je in een papieren zak. Een zakje met muffins, een granolareep, een yoghurtje en fruit. En natuurlijk koffie. We eten het op onze kamer, maar dat is wat omslachtig. Morgen gewoon aan de bar beneden..
Daarna gaan we op zoek naar de Walmart. Maar we maken een mooie wandeling langs een golfbaan, maar geen winkel. We wandelen langs een andere weg terug en besluiten door te lopen naar de haven die hier tamelijk dichtbij is. Daar ligt de Atlantic Star en onze camper staat op de kade. We kunnen er natuurlijk niet bij. Een paar foto’s maken en dan terug.
Aan de overkant van de weg ligt een enorm kerkhof. Hier zijn een hoop passagiers van de Titanic begraven. Het is wel even zoeken, maar op het kerkhof zijn wegwijzers naar de laatste rustplaats van een aantal passagiers. Op sommige stenen staan naam en leeftijd, maar er zijn er ook veel zonder naam.
Het is vandaag zondag en dit is hopelijk onze laatste volle dag in Halifax. We beginnen weer met een ontbijt uit een zakje. Verder lopen we deze ochtend naar het winkelcentrum. Eerst naar de Walmarkt. Een heel grote winkel waar je bijna alles kunt kopen, van fietsen en tuinmeubilair, kleding, tenten tot kruideniers artikelen. Hier kopen we voor Vincent een zomerjas, sokken en wat hemden. Dan lopen we verder naar de overdekte shoppingmall. Erg groot, wel 3 verdiepingen en meer dan 100 winkels. Beneden is een foodcourt waar we heerlijk Chinees eten. Dan weer terug naar het hotel. Morgen moet het gaan gebeuren.
De reisagent ( Robert WWS ) heeft dit weekend verschillende pissige mailtjes naar het vervoersbedrijf gestuurd. Daar is het fout gegaan. Een dame op het kantoor in Toronto heeft twee vrachten door elkaar gehaald en dus hadden wij nog niet de juiste papieren. Gelukkig houdt de reisagent de vinger aan de pols en is zeer alert. Tegen 11 uur krijgen we de juiste stukken per mail. De dame van het hotel print ze netjes voor ons uit en dan met de taxi naar de douane. Daar zijn we binnen 5 minuten klaar en we gaan verder met de taxi naar de haven. [7 op kaart] We zijn er om 12.15 uur en dan is het lunchpauze. De beveiligers zijn erg vriendelijk. Zetten twee stoelen voor ons buiten en de koffertjes mogen we zolang in hun opslag zetten. Vincent haalt een broodje bij de Subway en om 1 uur richting de camper. In het kantoortje is het wachten. Boven nog 50 C dollar douanerecht?
En dan eindelijk kan de reis beginnen. Later komen we op het haventerrein een man tegen die via dezelfde firma een auto heeft laten overkomen uit Engeland. Ook hier twee vrachten door elkaar. Zijn auto is spoorloos. Tegen 3 uur rijden we het haventerrein af en rijden richting Truro. Daar is een bedrijf waar je LPG kunt tanken. (N 44 41’25” W 63 52’ 35”) In Canada zijn LPG-pompen zeldzaam. Aan de overkant van het bedrijf tanken we diesel en dan verder richting Hillsborough.
Daar is een camperplaats op het parkeerterrein van het spoorwegmuseum. Netjes aangegeven met een bord. Het is voor Canadese begrippen nog geen campingseizoen en de meeste campings zijn nog dicht. Daarom deze camperplaats. ( N 45 55’22” W 64 38’38”) (8 op kaart]
Hij is rustig, tamelijk vlak en makkelijk te vinden. We willen wat gaan eten, maar op maandag zijn alle restaurants gesloten. Dan maar een bordje soep met toast. Vandaag hebben we 357 km gereden.
Vroeg eruit en op weg naar het zuiden. Het eerste stuk rijden we van Hillsborough langs de kust over de 114 naar de snelweg. Een mooie route en erg weinig verkeer. Dan over de snelweg richting St. John. Daar pauzeren we. We kopen groenten en fruit en wat fris. Een wrap bij de Mac. Daar heb je gratis wifi. We zijn lid van Boondockers/Harvest geworden. Een club van mensen waarbij je gratis kunt overnachten. Maar je moet je natuurlijk wel eerst aanmelden. Vaak moet dat al een dag tevoren. Dat is even zoeken, maar we vinden een plekje in Newport Me. ( Even aanmelden en al snel krijgen we een berichtje dat we welkom zijn.) Om privecyrededen geven we geen exacte adressen, maar het plaatsje ligt hier [9 op kaart] We hebben nog wel een hele rit voor de boeg dus. Maar we rijden nu over de snelweg richting USA. Het is erg rustig aan de grens. We komen hier de USA binnen en moeten grondig gecontroleerd. Waar gaan we naar toe, hebben we genoeg inkomen etc. Hier horen we ook dat we eigenlijk de week in november 2021 ook moeten meetellen in het halve jaar dat je met je visum in de USA mag blijven. Maar de douanier zet toch een stempel op 25 oktober. Dan moeten we het land uit zijn.
Dan verder richting New Port. Zonder problemen arriveren we tegen half vijf bij de gastheer en vrouw. Een prachtige plek om je camper weg te zetten. Uitzicht op het meer. De mensen zijn erg behulpzaam en we kunnen water tanken (eindelijk)
Na het eten halen we de fietsen uit de garage en zetten ze weer in elkaar. Die kunnen op de fietsendrager. Zo komt er ruimte vrij voor andere spullen en is de camper binnen wat leger. We ruimen alles weer terug op zijn oorspronkelijke plaats en maken nog een kort wandelingetje.
Vandaag trekken we verder. Het heeft vannacht flink geregend en overal staan plassen. Maar je kunt rustig naar het meer lopen en genieten van de “Hollandse wolkenlucht” Wat is het stil hier. Het enige wat je hoort zijn de vogels. Gisteravond viel ineens het licht uit. De huishoudaccu??? In de instructies staat dat je wanneer hij lang zonder stroom heeft gestaan je hem een paar dagen aan de stroom moet hangen. Hopelijk is dat de oplossing. We proberen de rode overblijfselen van de tape die de maatschappij bij de deuren heeft geplakt eraf te krijgen, maar dat valt nog niet mee. Onze gastheer probeert een aantal van zijn middeltjes uit en het blijkt dat een goedje dat RW 40 heet het beste helpt. Hij laat ons ook zijn camper zien. Dat is een fifthweeler. Ongeveer hetzelfde idee als onze camper. We blijven nog een tijd gezellig kletsen en tegen 11 uur vertrekken we richting Waterville. Daar blijven we een aantal dagen bij onze kinderen. We hebben vanuit Nederland de nodige dozen en spullen voor hen meegenomen. Dat kunnen we hier achterlaten en onze camper efficiënter inrichten. Bij hen zijn voor ons o.a. Amerikaanse stekkers afgeleverd. Het is heerlijk om de kinderen en kleinkinderen weer te zien. [10 op kaart]
Het oudste kleinkind is ziek en het komt goed uit dat wij er nu zijn. Dan kunnen de ouders gewoon aan het werk en is er geen oppas nodig. Vandaag moeten we naar Walmart om een stekker , bumpersticker-verwijderaar en nog wat andere kleinigheden. Gelukkig kun je hier overal met je camper goed en makkelijk parkeren. Dan blijft er nog genoeg tijd over om wat aan de camper te prutsen en een was te doen. Vincent probeert bij de huishoudaccu te komen, om te meten hoe groot hij is (wel handig wanneer hij vervangen moet worden) maar komt niet verder dan het demonteren van de bestuurdersstoel. Maar de camper hangt nu 2 dagen aan de kabel en maar hopen dat het goed komt.
Met het gekochte spulletje laten de stckers zich gelukkig betrekkelijk makkelijk verwijderen
Heerlijk genieten van de kinderen en kleinkinderen. We zorgen voor de warme maaltijd ’s avonds en draaien een paar wassen. Wij gaan boodschappen doen en de kleinkinderen rijden mee in de camper. Dat is voor hen een hele belevenis. Bij Jo-an wol halen voor wanten en een grote slang, want genreid moet er worden voor de kleinkinderen. En natuurlijk voor allebei een cadeautje. Verder voorraad voor de volgende week ingeslagen.
Naar de top Volgende
Geloof + macht = oorlog
Parallellen tussen nu en de oudheid