De camper is twee weken geleden weer aangemeld bij de belasting en heeft de laatste checkup gehad in Oss.
Nu moet alles goed in orde zijn. Intussen hebben we twee elektrische vouwfietsen gekocht en die staan nu achter in de camper. Betekent dat we geen fietsendrager hoeven aan te schaffen.
Vincent heeft de griep gehad en was flink ziek.
Ik heb geprobeerd de camper zo goed mogelijk in te ruimen.
De ruimtes onder de bedden zijn erg handig.
Alle voedsel etc kan nu in de camper en in de garage staan alleen fietsen, snoer, stoelen tafel etc.
Het weer is al een week bar en boos. Koud, veel wind en regen.
Op naar de zon.
Dag 1 1 april 2015
We vertrekken tegen elven. Tanken in BOZ en dan op naar het zuiden. We zien wel hoever we vandaag komen. Er is behalve de overtocht naar Griekenland niets gepland.
Het is rustig op de weg en om half een eten we op een parkeerplaats voorbij Brussel.
Daarna rijd ik weer door. In Luxemburg even tanken en dan Frankrijk in. Via Metz naar Nancy.
In een voorstadje is een mooie camperplaats (gratis) aan een meertje. Open vanaf 1 april dus we zijn de eersten.
NB 48.59476 OL 6.16124
We eten de restanten van de maaltijd van gisteren en dan rustig wat lezen.
Dag 2 2 april 2015
Na het ontbijt rijden we naar de snelweg terug. Het weer is heel wat slechter dan gisteren en voortdurend valt er regen of natte sneeuw.
Tom Tom wil ons weer door de tunnel naar Colmar, maar we rijden over de col.
Hier ligt nog sneeuw aan de rand van de weg.
Door naar Zwitserland. Op de borden staat aangegeven dat via de Gottardtunnel niet te doen is, dus nemen we de Bernardtunnel.
Dat betekent een stuk omrijden en ook hier natte sneeuw en sneeuw langs de kant van de weg. Soms is het maar 1 graad.
Maar dan als we de tunnel door zijn is de temperatuur meteen een stuk aangenamer. De neerslag verdwenen en de zon schijnt.
Jammer van de files. Maar om half zeven arriveren we op een camperplaats in Saronno. Een groot parkeerterrein met een plaats of 6 speciaal voor campers. Er is ook een sanistation.
We eten spaghetti en maken een kleine wandeling. De omgeving van de camperplaats is niet je dat, maar het is maar voor een nacht.
Dag 3 3 april 2015
Opstaan met een blauwe lucht. Nog geen koffie, want de koffiepot is niet afgewassen sinds de laatste reis en dus vies. We ontbijten met thee, geroosterd brood en een krentenboterham.
Dan begint de reis verder naar et zuiden. We zitten zo op de snelweg en daar komen we de eerste 300 km niet vanaf. We stoppen voor een kopje espresso, en om te tanken.
Er is veel verkeer op de weg, maar het is stralend weer en zo’n graad of 18.
de weg naar Firenze met veel tunnels zorgt voor oponthoud, omdat er telkens files zijn.
We gaan langs de leverancier van wijn en pasta en gaan dus van de snelweg af. Dan 26 km binnendoor. De camper laten we beneden staan. de oprijlaan met cipressen is toch aan de smalle kant.
We lunchen hier met stokvis op zijn Toscaans en verder brood met kaas, salami, en pesto’s van asperge en tomaat. Een flesje rosa rosa erbij, waarvan we ieder een glas drinken. Na een kopje koffie. Heerlijk in de zon.
We kopen nog wat jam, wijn en aceto balsamico.
Dan verder naar een camping aan het lago trasimeno. Daar arriveren we om half zes. de camper staat met zijn neus naar het meer. Een prachtig uitzicht. morgen weer verder naar San Biaggo.
Dag 4 4 april 2015
Op ons gemak opstaan, ontbijten en dan naar San Biaggio. We hebben nog geprobeerd hier te internetten, maar die free wifizone stelt niets voor.
Geen verbinding te krijgen.
We rijden de route met TomTom en we rijden door kleine dorpjes en hele smalle straatjes. Tegen 12 uur arriveren we bij Carla. Zij en haar zus Augusta zijn bezig om kaasbroden te maken.
Die kaasbroden worden alleen met Pasen gemaakt en gegeten. Een soort wit brood met veel eieren, boter en vet erin. Door het deeg gaat een lading geraspte parmezaan of Pecorino en dan nog blokjes Emmenthal en jonge pecorino.
Gebakken net als brood in de oven, maar dan in een soort bus.
De buren Paolo en Simone lopen ook binnen. Hun zoon Leone is een paar weken geleden een weekend bij ons te gast geweest. De meegebrachte cadeautjes vallen in de smaak.We hebben de pranzo in hun huis.
Eerst een primo piatti met kazen, snijwaar, tomaten etc. dan risotto met stukjes artisjok, vervolgens salate met een stukje rundvlees en dan nog de dolce.
Tonnetje rond kom je dan van tafel.
‚s Middags maken we nog een wandeling buiten het dorp.
Jammer genoeg heeft geen van beiden WIFI. Alleen een vaste verbinding zodat we niet kunnen downloaden en onze mail kunnen lezen. Ik kan gelukkig wel de tol van gisteren betalen.
We praten ( veel) , drinken nog een glas en gaan om 10 uur terug naar de camper om te slapen. Een avondmaal hoeft na zo’n middagmaal niet meer.
Dag 5 5 april 2015
Om 8 uur worden we gewekt door de Paasklokken. Een poezewasje en ontbijt bij de familie Olivieri. We nemen een paasbrood mee. Na het ontbijt ( zoals altijd in Italie stelt dat niet veel voor) neemt Paolo is mee voor een bezoekje aan Pannicale. Een oud stadje boven op een berg met een mooi authentiek centrumpje. We lopen naar boven naar de burcht en vandaar heb je een mooi uitzicht op het Lago Trasimeno.
Smalle straatjes en veel trapjes. De trots van het stadje is het fresco van Perugino in een kerk net buiten het centrum. We kopen eerst kaartjes bij de VVV en om half twaalf is de kerk open.
Een mooi fresco met frisse kleuren. Het perspectief is heel vreemd. Stafanus staat in het midden tegen een zuil en op de achtergrond zie je tussen de pilaren door het Lago Trasimeno. De verdere schilderijen en fresco’s is niet veel zaaks.
Daarna nog een bezoek aan een heiligdom met weer een fresco. Dit wordt toegeschreven aan Rafael ( of een leerling van hem)
Dan terug voor de Paaspranzo.
We beginnen natuurlijk met het paasbrood dat de dames gisteren hebben gebakken ( ik dacht wel 8 broden, maar die broden worden uitgedeeld aan vrienden en kennissen.
Zo krijgen zij ook zelfgemaakte dingen speciaal voor Pasen. Bijvoorbeeld een potje leverpastei, een Paaskrans (soort droge cake) etc.
Daarbij kaas, salami etc.
Dan een speciale soep die alleen met Pasen wordt gegeten. Bouillon van gecastreerd lam met veel brood en vlees erin. Lekker, maar heel machtig.
Als laatste een Dolce. Nu zijn dat aardbeien en alle zoetigheid die ze van vrienden hebben gekregen. Ook is er voor ieder een chocolade ei.
Ook nu weer een wandeling om het eten te verteren. We wandelen anderhalf uur en dan weer vertellen en dingen laten zien etc. Nog steeds is het koud en erg winderig. Geen italiaans weer.
s Avonds nog een bordje spaghetti met wilde asperges.
We worden verwend dit weekend.
Dag 6 6 april 2015
We vertrekken vandaag richting Ancona. We moeten de boot van woensdag 1 uur hebben, maar willen een dagje rust voor we vertrekken. Nog een laatste collazione bij de fam Olivieri en na het afscheidnemen vetrekken we richting de zee.
In het begin veel slingerende wegen, maar na een poosje wordt de weg 4 baans en is het gedaan met slingeren. Op de Apenijnen ligt nog volop sneeuw. Tegen 1 uur arriveren we op een camping ten zuiden van Ancona. Bellamare in de buurt van Loreto. N 43.47127 E 13.64144.
Een mooie camping aan zee met WiFi op de plaats. Het weer is niet best en het waait flink.
Een wandeling zit er niet in.
We verkennen de camping, bestellen brood voor morgen en verder de reis voorbereiden en wat lezen. Rond half tien nog even contact met Amerika.
Dag 7 7 april 2015
Een stormachtige nacht achter de rug. We hebben goed geslapen, maar af en toe is het net of je op een boot zit. Dit wordt dus een rustige dag.
Lezen, een beetje breien een spelletje doen.
Uitzoeken wat we in Griekenland en Turkije kunnen bekijken.
Dag 8 8 april 2015
Redelijk vroeg op. De douches doen het niet. Dan maar geen nat begin van de dag. We ontbijten, ruimen de camper op, laden en lossen, betalen en dan op naar Ancona.
Onderweg in een grote supermarkt nog wat laatste inkoopjes doen en dan naar de boot.
Net als de vorige keer een tijd in de rij voor je je boardingpapieren krijgt.
Dan dwars door de stad naar de haven. En dan daar in de rij. We lunchen in de camper en pakken de tas in. Om een uur rijden we de boot in.
Dan een middag en avond zitten. We hebben onze ipad bij ons en ik mijn breiwerkje.
Even eten in het zelfbedieningsrestaurant. Daar wordt je ok niet blij van. Niet van het eten en ook niet van de prijzen.
Vroeg naar bed, want morgen is het extra vroeg op. De boot is om 7 uur Griekse tijd in Igoumenitsa (6 uur Italiaanse tijd) dat betekent dus voor het gevoel om 5 uur opstaan.
Dag 9 9 april 2015
Een vroeg begin van de dag dus. Een espresso om wakker te worden en om half acht rijden we van de boot af. Niet net als in Italië door de stad, maar meteen de snelweg op. Bij de splitsing met de tolweg besluiten we die te mijden. we rijden nu binnen door naar Ioannini. Op een gegeven moment zegt TomTom nog korter te kunnen. Het lijkt een mooie weg, maar misschien hadden we het beter niet kunnen doen.
Veel dalen en stijgen op smalle wegen. Op een gegeven moment zegt de auto dan ook stop.
Er is iets mis met de versnellingsbak. Visioenen van de vorige camper komen vlot voorbij. Vincent rijdt door in 1 of 2 en we stoppen in een dorpje Tyria. Wat bij de vorige camper hielp een tijd stil zetten, af laten koelen en dan verder rijden helpt bij deze camper niet. Dan maar hulp gevraagd via de ANWB. Om vier uur komt een sleepauto ons ophalen. Eerst de camper bovenop en dan naar de garage. Speciaal voor ons zijn ze langer opengebleven.
Het probleem wordt niet een twee drie ontdekt. Is het een zekering? Ja. We maken een proefrit en alles lijkt in orde. Dan zet de monteur de auto achteruit op zijn plaats en hup daar branden de lampjes weer.
Dat wordt dus een klus voor morgen. Vannacht slapen we op de parkeerplaats bij de garage.
Dag 10 10 april 2015
We slapen wat langer dan we gewend zijn. Volgens de mevrouw van de ANWB zou de auto ‚s middags worden gemaakt. Dat is dus niet zo. om 8 uur is de monteur er al. Er wordt hard gewerkt en om 11 uur is de auto klaar. Na een proefrit weten we het zeker. Wat was nou het probleem?
Tijdens de rit door de bergen is het onderstel aan de achterkant geraakt. wat verbogen en daarbij is een kabeltje klem komen zitten dat bij het in zijn achteruit zetten kortsluiting gaf en ervoor zorgde dat er allerlei waarschuwingen werden gegeven. Gelukkig dus niets ernstigs.
Het grapje kost € 121. Valt reuze mee dus.
We gaan op weg naar Verginia waar een mooie grafheuvel moet zijn. Dit maal over de snelweg. Een prachtige weg met veel tunnels. Er wordt ook tol gevraagd, maar dat valt reuze mee.
Totaal € 4,80 voor het hele stuk.
Onderweg lunchen met een bord bruine bonensoep en tegen 3 uur zijn we op de camperplaats in het dorpje. N 40.484921 E 22.320169
De eigenaar spreekt goed Duits. Het is een mooie rustige plaats.
We zitten heerlijk in de zon, doen wat boodschapjes en morgen naar het graf en het museum.
Het is dit weekend Grieks Paasfeest, dus er zal zondag en maandag niet veel open zijn.
We zien wel hoe het loopt.
Dag 11 11 april 2015
Na het ontbijt op de fiets naar de opgravingen.
Dat is vlakbij. de gevonden graven zijn weer netjes onder de tumulus verborgen, maar er zit nu ook een museum in. In het museum alle grafgiften van Philippus II de vader van Alexander de Grote. Van de graven zie je alleen de ingang. Er is een kleine maquette zodat je kunt zien hoe het binnenste van de grafkamer eruit zag toen ze het vonden.
Er staan mooie stukken. Een stukje omrijden waard.
Daarna een broodje halen bij de bakker ook een paasbrood en dan op naar Pella.
Pella is de oude hoofdstad van het Macedonische rijk. Na een aardbeving in de 1e eeuw voor Ch.
is de stad verlaten. Over een gedeelte van de oude stad ligt het nieuwe Pella.
De stad was erg groot ( een agora van 7 ha.) en nog niet een kwart is opgegraven.
De mozaïeken waarmee de vloeren waren versierd zijn overgebracht naar een museum iets verderop. Hier zijn alleen de fundamenten en af en toe een pilaar te zien.
We rijden naar het museum en ook dat is de moeite waard.
We staan om 1 uur buiten en besluiten een camping te zoeken ten zuiden van Thessaloniki.
Dat wordt dus een drama. Camping 1 is tot mei gesloten. De volgende is ook nog dicht. Nummer 3 bestaat niet meer. is verkocht aan de Russen die er een hotel willen bouwen.
We houden het voor gezien en rijden terug terug, langs Thessaloniki richting Turkse grens.
Er zou een camping in Asprovalta moeten zijn.
Om kwart over acht denkt Vincent de ingang van de camping te zien, maar ook deze camping bestaat niet meer. Maar de poort is open en je kunt zo het terrein oprijden. We zetten de camper naast het toiletgebouw, ik maak eten en morgen gaan we verder.
Wanneer we rustig zitten komen er steeds meer auto’s het terrein oprijden. ?????
Er begint een klok te luiden en er klinkt rond 11 uur een gezang door luidsprekers. we zitten dus vlak bij een kerk en omdat het Paaszaterdag is is het Paaswake.
Wij gaan naar bed en ondanks het reciterende gezang val ik in slaap. Om half vijf wordt er aan de camper geklopt. Twee nonnen op ronde vragen wat we hier doen. Het blijkt dat we op het terrein van een nonnenklooster staan.
We mogen vannacht nog blijven en morgen gaan we verder.
Dag 12 12 april 2015
Na een Paasontbijt rijden we naar de ingang/uitgang van het complex. Maar de poort is nog dicht. We staan een half uur voor de poort als die ineens open gaat.
Dan rijden richting Filipi waar een grote opgraving moet zijn. Aangekomen merken we dat die vandaag gesloten is.
Op de vraag of er hier in de buurt een camping is wordt ons een plaats op een grote parkeerplaats bij de opgraving gewezen. De poorten gaan om 24.00 uur dicht en om 8.00 weer open.
Dank je wel meisjes van het restaurant.
We staan hier de hele dag erg rustig in de schaduw van de bomen.
Na al die kou, wind en regen in Italië stelt Griekenland wat het weer betreft niet teleur.
‚s Middags maken we nog een tourtje door het dorp, maar het is een totale negorij dat moderne Filipi. Rechttoe rechtaan straten en niets te beleven. Geen mens op straat. Geen restaurant te vinden dat open is.
Het lijkt Tholen wel op zondag.
Dan maar wat breien, lezen, campings zoeken etc. in de camper.
Dag 13 13 april 2015
Vandaag na het ontbijt lopen we naar de opgraving van Filipi. Eerst denk je dat er niet veel is, maar na het theater volgt nog een hele stad.
Er zijn resten uit de hele historie van de stad. Een Grieks theater, verbouwd door de Romeinen,
vroeg Christelijke kerken en Byzantijnse kerken.
Van alles alleen maar de fundamenten en soms wat meer.
Het museum stelt niet zo veel voor.
Maar de opgraving is uitgestrekt.
Daarna terug naar de camper en op naar de volgende verblijfplaats. Ditmaal een camping. de eerste die we in Griekenland zullen bezoeken. Alexandroupolus ligt niet ver van de Turkse grens.
We plannen om er twee dagen te blijven.
De camping ligt en zee en je hebt een grote plaats. Er is zelfs wifi (gratis). daardoor kan ik in de app de coordinaten van de campings en camperplaatsen die we willen bezoeken opzoeken.
’s Avonds eten we een lekkere vis in het campingrestaurant.
Dag 14 14 april 2015
Een dagje op de camping. Helaas is er geen wasmachine, dan maar met de hand. Maar dan heb je wel poeder nodig voor de handwas. Gelukkig zijn er in de buurt van de camping genoeg kleine supermarktjes.
Na een uurtje hangt de was op het rek. we drinken nog een kop koffie en dan op de fiets de stad in.
Dat is geen aanrader. Alexandroupulis is geen leuke stad. Allemaal rechte straten. Geen echt centrum. We kijken even bij de haven, maar fietsen dan maar snel terug.
Verder doen we niet zo veel. Tegen de avond gaat het regenen.
‚s Avonds kijken we nog een paar afleveringen van Boardwalk Empire
dag 15 15 april 2015
Vandaag dan naar Turkije.
Eerst nog een 40 km over de snelweg en dan in de rij voor de Turkse grens. Dat gaat allemaal redelijk vlot en efficiënt. Dan een gedeelte over de snelweg naar een camperplaats bij de slagvelden van Gallipoli.
We zijn daar redelijk vroeg, maar er is behalve de prachtige natuur niet zo heel veel te zien.
We besluiten om dan maar door te rijden naar Troye.
Je moet eerst de Dardanellen over met de pont en dan nog een kleine 30 km.
Eerst moeten we toch zorgen voor Turks geld. In Eceabat vinden we een pinautomaat en nu kunnen we de overtocht betalen. 60 Lyra. Om 3 uur vertrekt de boot en het is maar een korte overtocht.
In Canakkale moet je eerst dwars door de stad voor je de snelweg bereikt. Gelukkig vinden we ook nog een supermarkt waar we water en verse dingen kunnen kopen.
uiteindelijk belanden we in Troye (Tevfikiye) waar we op een kleine camping naast een restaurant staan. Bij het oprijden raakt de achterkant van de camper weer een keertje de grond. We kijken en de bedrading van de verlichting is nu helemaal kapot. Vooral omdat het zo’n knullige constructie is.
Morgen laten we er naar kijken. vanavond heerlijk gegeten op de camping.
Dag 16 16 april
Na het ontbijt lopen we naar het oude Troye. Jammer genoeg gaat het museum dat ze aan het bouwen zijn pas volgend jaar open. het is een groot gebouw.
De opgraving op zich is niet zo heel groot. Troye had in de oudheid dan ook maar een diameter van 100 meter.
Je kunt goed zien uit welke lagen het geheel is opgebouwd. Er liggen wel 7 Troyes boven op elkaar. telkens als de stad vernield was werd er weer een nieuwe bovenop gebouwd.
Je kunt alles goed bekijken omdat er een houten voetpad rondom en door de opgraving is gemaakt.
Voor de opgraving natuurlijk een gigantisch houten paard waar je in kunt klimmen.
tegen elf uur zijn we weer op de camping.
Ik doe een was en verder lekker in de zon zitten.
Om 6 uur komt er een automonteur om naar de kapotte bekabeling te kijken.
Ik start de motor om de auto iets te verzetten, maar de motor loopt, maar verder gebeurt er niets. De monteur kan niets en dan maar weer de ANWB gebeld. Er moet iemand van een Fiatgarage aan te pas komen, om de draden te maken en de hele boel te resetten.
Morgen zien we verder.
Dag 17 17 april
We verwachten een lange dag met wachten en nog eens wachten. De camper wordt om een uur opgeladen en we rijden met een slakkengangetje naar Canakkale. Daar is een grote Fiatgarage.
Het probleem is daar inderdaad in een half uur opgelost. De kabels keurig verbonden en nu niet aan de onderkant, maar netjes tussen de balk in zodat ze niet meer op de grond kunnen komen.
Er wordt ook een zekering vervangen. Het geintje kost ons 100 lyra.
Daarna rijden we door naar Assos. Een Griekse opgraving. Hij ligt vlak aan zee tegenover het eiland Lesbos. Om er te komen moet je op een gegeven moment een smal steil weggetje af richting Behram Kale. Zeker met zo’n grote camper is dat toch uitkijken. Gelukkig komen we alleen twee auto’s tegen.
We zetten de camper op de grote parkeerplaats en gaan dan te voet naar het dorpje. Dat is nog wel een kilometer lopen of zo. Steil naar beneden. In het dorpje veel restaurants, hotels etc.
We lopen daar een rondje en klimmen dan weer naar boven.
We hebben vanuit de camper een fantastisch uitzicht op zee. Parkeergeld 10 lyra.
Morgen gaan we de opgraving bekijken.
Dag 18 18 april
Vroeg eruit en dan rijden we terug naar boven en parkeren aan de kant van de weg vlak bij het dorp. We ontbijten en dan naar de opgraving. Het is een hele klim om daar te komen. En natuurlijk allemaal souvenirskraampjes aan de kant van het pad.
De hele opgraving stelt niet zo heel veel voor. Er staan nog een aantal zuilen van de tempel van Athene en verder kun je de fundamenten van de torens zien die in de byzantijnse tijd deel uitmaakten van de omwalling.
Maar het ligt schitterend. Een prachtig uitzicht naar alle kanten. Het eiland lesbos ligt op een km of 10 afstand.
Daarna lopen we naar beneden. Ik kan de verleiding net weerstaan en koop een jurkje voor Liu.
Dan op naar Pergamo.
Onderweg nog boodschappen doen bij Carrefour ( wat een ongeïnteresseerd personeel. We willen wat lamsvlees kopen, maar er is geen verkoper in de stand en ondanks onze vraag komt die er ook niet)
We staan nu op een kleine camping aan het begin van de stad. Morgen op de fiets naar de opgraving.
Volgens de campingbaas ongeveer 3 km.
Dag 19 19 april
Na een goede nachtrust op de fiets naar de opgraving. het is zoals de campingbaas zei een kleine 3 km fietsen. dwars door de stad. Je komt uit bij het begin van een kabelbaan en zo kun je naar de akropolis. Je stijgt meer dan 200 meter. Boven is het nog rustig als we aankomen. Pergamon was een grote en belangrijke stad in de oudheid. Verschillende culturen hebben hun sporen nagelaten. Een grote muur om de stad en veel tempels en paleizen. Boven woonden de rijken. Beneden het gewone volk. Een groot theater ligt aan de rand van de stad. Het is erg stijl. Verder de tempel van Hadrianus. Voor deze tempel hebben ze het plateau boven op de berg vergroot en je kunt nu nog zien op welke vernuftige manier ze dat hebben gedaan.
Het uitzicht is prachtig naar alle kanten toe. In de verte kun je nog een gedeelte van het aquaduct zien dat de stad van water voorzag. En dan natuurlijk de resten van het altaar van zeus. De reliëfs die het gebouw versierden hebben we een aantal jaren geleden al bewonderd in het Pergamonmuseum in Berlijn.
Hier is alleen een maquette van hoe het is geweest.
Na 2 uur gaan we weer naar beneden en rijden naar het Asklepios. Dat is een pittige klim. gelukkig hebben onze fietsen een elektrisch motortje.
Het Asklepios is een medisch centrum uit de 1e eeuw. En ook nog eeuwen daarna in gebruik. Galenus was hier de grote man. Het was een groot complex. Een lange gang ernaartoe, behandelgebouwen, bronnen, een theater sportzalen etc.
Dan terug naar de stad. Eng die steile kinderkoppenweg omlaag.
We eten eerst een warme pide met vlees ( lijkt wel op een Turkse pizza) en gaan dan naar het museum. Het museum is niet zo groot en behalve bodemvondsten hebben ze ook een afdeling ethnische geschiedenis van Bergama.
Dan weer op de fiets naar de camping. Het is tamelijk warm geweest vandaag, maar na 4 uur wordt het bewolkt en een stuk frisser.
Nog even de watervoorraad bijvullen en morgen weer verder richting Efese.
Dag 20 20 april
Na een douche en het ontbijt eerst even afrekenen en dan op weg naar Efese. Voor het eerst tanken we in Turkije. Vincent is gisteren op de opgraving gevallen en heeft last van zijn linkerbeen, dus ik rijd het hele stuk. Het is goede weg meest vierbaans en zelfs een stukje snelweg.
Tegen half een zijn we op de camping in Selcuc. Het is een wat verouderd complex, helemaal leeg.
Maar de camping ligt mooi, onder aan de voet van de citadel die boven de stad staat. Op het gedeelte van de camping dat nog niet in gebruik is loopt een familie geiten. Automatische grasmachines.
De campingbaas is erg vriendelijk en het sanitair ziet er schoon uit.
‚s Middags gaan we op de fiets het stadje in om een apotheek te zoeken. Vincent heeft te weinig medicijnen meegenomen. Eerst bij een apotheek, maar daar kunnen ze ons niet helpen. Dan bij een polikliniek er tegenover. hier worden we erg vriendelijk en goed geholpen.
Kost wel een paar centen, maar dan heb je je medicijnen.
Dan terug naar de camping.
er is internet WIFI, maar erg onbetrouwbaar.
‚s Avonds nog een praatje met een Italiaanse Turk, afwassen, een episode Boardwalk empire en morgen misschien naar de opgraving in Efese.
Dag 21 21 april
Vandaag is een wat kille dag. Vincent voelt zich niet lekker en wanneer we op de fiets naar de opgraving zitten blijkt dat hij zijn fototoestel is vergeten. We rijden terug en Vincent besluit toch maar niet te gaan en het vandaag wat rustiger aan te doen.
‚s middags gaat het beter en gaan we op de fiets naar een oude moskee, de ruïnes van de kerk van Johannes de evangelist en dan naar het museum. het lijkt erg veel, maar het ligt hier allemaal dicht bij elkaar en het zijn kleine dingen om te bekijken.
Gelukkig hebben we elektrische fietsen, want het is af en toe erg steil.
Het complex van de basiliek is erg groot. Hier zou het graf van Johannes zijn.
Het museum is modern en er staan mooie dingen uit de opgraving in Efese. Zoals in veel gevallen zijn de mooiste dingen in de 19e en begin 20e eeuw terechtgekomen in musea in Europa en de VS.
Er staan twee hele mooie beelden van Arthemis.
Wanneer we in het museum zijn begint het te stortregenen. Gelukkig duurt het maar even en fietsen we droog terug naar de camper. ‚S avonds nog een rondje lopen en morgen naar Efese.
Dag 22 22 april
We beginnen maar met het slechte nieuws. Vincent heeft vannacht weer hartritmestoornis gehad en we moeten dus de goede medicijnen hebben..Contact gezocht met de ANWB en Aveco waar we een reisverzekering hebben.
Dat kan even duren en we rijden dus op de fiets naar Efese. Eerst kijken we bij de overblijfselen van de tempel van Arthemis, een van de zeven wereldwonderen uit de oudheid. Nu rest nog een pilaar.
Dan verder naar Efese. Er naar toe gaat prima. Een fietspad langs de weg, maar als je over moet steken om bij de opgraving te komen word je in de steek gelaten en moet je door de berm en dan de weg over.
Wanneer we aankomen is het nog lekker rustig. We parkeren de fietsen en gaan dan naar binnen. Eerst een oude kerk uit de 2e eeuw en later uitgebreid.
Dan het theater en tot slot is er de bibliotheek. Het front is weer helemaal gerestaureerd.
Verder is hier ook het Forum. Alles bij alles valt Efese een beetje tegen.
We fietsen weer terug en wachten de rest van de middag op een telefoontje van de ANWB.
Hun advies is om een medicijn met de juiste werkzame stof te vinden.
Wij dus weer terug naar de polikliniek, maar in Turkije is dit „dure „ medicijn niet beschikbaar en we moeten het dus op een andere manier oplossen. Een van de werknemers van de polikliniek komt met het voorstel om zijn schoonouders het medicijn uit Nederland mee te laten brengen.
Dat zou prachtig zijn. Wij bellen met de verzekering of dat mogelijk is. Afwachten maar weer.
‚s Avonds eten we in een restaurantje vlak bij de camping. Heerlijke lamskoteletjes.
Dag 23 23 april
Eerst maar het slechte nieuws. We gaan naar huis terug om de medicijnen te halen. De alarmcentrale van de verzekering is erg traag en laks. Wat bij de ANWB in een mum van tijd geregeld is, gebeurt hier gewoon niet. ‚s Nachts weer hartritmestoornissen ( Vincent had op het advies van Turkse dokter weer de Turkse tabletten geslikt. Hij zei dat het lichaam ook aan de tabletten moet wennen. Maar dit kan dus niet. Om 9 uur weer de reisverzekering gebeld. En nu voor de derde keer het hele verhaal vertellen want er is weer niets opgeschreven. Duidelijk gezegd dat het die medicijnen moeten zijn, dat andere niet werken, dat dr. Blok met pensioen is etc. maar wanneer we om een uur weer bellen is er dus niets mee gedaan. Om een uur of vier wordt er weer gebeld en dan blijkt hoe er langs elkaar heen wordt gewerkt. Om de medicijnen mee te geven daar is het dus nu te laat voor. Er is dus maar een mogelijkheid, terug naar Nederland. Weer de belofte dat er snel teruggebeld wordt, maar het is nu half negen en nog steeds hebben we niets gehoord.
Inussen is de camper ingepakt, vol schoon water met een lege vuilwatertank. Morgenochtend kunnen we zo wegrijden.
Dag 24 24 april
We vertrekken dus iets na 7 uur. Vincent begint en rond 10 uur als we een brood kopen neem ik het over. Het gaat eigenlijk allemaal heel voorspoedig tot we in Cannakale komen waar we de veerboot naar Galipoli willen nemen. Er staat een lange file en wanneer we dan naar de ferry willen kan dat niet. DIE VAART NIET VANDAAG. Voor niks een tijd in de file gestaan. dan maar doorrijden naar de volgende plaats waar je de Dardanellen kunt oversteken. dat is op een km of 30.
Ook daar file. Een lange rij bussen, auto’s en vrachtwagens wacht voor de pont.
We komen nu ook te weten waarom die ene pont niet vaart. Morgen 25 april herdenken de Turken en de geallieerden de slag bij Gallipoli. Het is dan 100 jaar geleden.
Zeker 30.000 Australiërs Nieuwzeelanders gaan in bussen op weg om daar morgenochtend vroeg te zijn. Omdat er ook nogal wat hotemetoten komen is het schiereiland afgesloten en zijn er erg strenge veiligheidsmaatregelen.
Maar ten slotte worden we overgezet en rijd ik verder naar Edirne, waar we om half zeven op de camping aankomen.
Morgen verder. En toch wel wat sneller denk ik, want Vincents hartslag is tamelijk hoog.
dag 25 25 april
Om vijf uur maakt Vincent me wakker. Weer heeft hij ritmestoornissen en wil eigenlijk nu al vertrekken. Ik kleed me aan en we vertrekken om half zeven van de camping richting de grens.
De procedure is redelijk kort en na de grens stop ik om even te ontbijten en koffie te drinken.
Ik koop een vignet bij de benzinepomp en twee zoete broodjes.
Daarna gaat het verder Bulgarije in. Het wordt een dag van veel autorijden ( ruim 800 km.) en zorgen dat we zsm weer thuis zijn.
We stoppen voorbij Belgrado om weg naar Zagreb. We overnachten op een camperplaats. Het parkeerterrein van een kerkhof.
Dag 26 26 april
Om 7 uur rijden we weg. We zullen wel ontbijten na de grens. De grensovergang is een half uurtje en het gaat erg vlot. De weg door Kroatië en ook later door Slovenië is erg goed. Zo schiet je goed op. Alleen snelwegen.
We besluiten dan ook om nog een dagje vakantie als slot te doen. We gaan naar Bled. In Slovenië tegen de Oostenrijkse grens aan. We blijven hier 2 nachten op de camping en kunnen zo makkelijk op woensdag thuis komen.
Het is een mooie rustige camping aan een meertje. Na de lunch lopen we een rondje rond het meer. Ik denk zo’n 8 kilometer.
‚s Avonds eten in het restaurant van de camping. Niet zo’n succes.
Dag 27 27 april
De dag begint goed met een zonnetje. We kunnen dus lekker buiten zitten. Maar tegen de middag begint het wat te miezeren. Maar geen nood, na de lunch is het droog en fietsen we nog een keertje het meertje rond. Verder vordert het vestje voor de meiden gestaag en lees ik mijn boek voor een stuk uit.
Morgen trekken we verder huiswaarts.
Dag 28 28 april
Na een douche en een kop koffie gaan we verder. Afrekenen bij de receptie en dan via Oostenrijk naar Duitsland. Het wordt een hele dag rijden, maar de wegen zijn goed al wordt er veel aan de autobahn gewerkt. Om 6 uur arriveren we op de uitgezochte camperplaats in Bad Schonborn. Een grote plaats voor zeker 50 campers, je kunt stroom krijgen etc. Eigenlijk een camping voor campers. Na het eten nog een wandelingetje en een Duits biertje voor Vincent.
We kijken nog 2 afleveringen van Boardwalkempire.
Geloof + macht = oorlog
Parallellen tussen nu en de oudheid